Pedagogia kritiko

Pedagogia kritikoa praktika multzo batzuk eta apustu pedagogiko alternatibo batzuk dira. Pedagogia kritikoa praktikaren eta teoriaren arteko erlazioa da (praxis), honen helburua pentsamendu kritikoa lortzean datza. Beraz, pedagogia kritikoa irakaskuntza proposamen bat da, ikasleen sinesmen eta praktikak zalantzan jartzeko eta horrela kontzientzia kritikoa sustatzeko.

Pedagogia kritikoari buruz hitz egiten dugunean, gizartearen analisia eta aldaketa soziala barneratzen dituzten kontu guztiei buruz ari gara. Aitzindari bezala, aipatu beharreko bi izen garrantzitsu ditugu; lehenengoa, Paulo Freire Brasildarra eta bestea, Henry Giroux, beste batzuen artean.

Pedagogia kritikoa proposamen alternatibo modura ulertu behar da, hezkuntza-sisteman hainbat eraldaketak bultzatu nahi dituena; besteak beste, ikaskuntza boterea, politikaren, historiaren eta testuinguruaren kontzeptuekin lotutako prozesutzat ulertuz. Ikaskuntza moduekiko konpromisoa eta egoera ahulenean dauden edo bazterkerian bizi diren taldeen aldeko elkartasunezko ekintzak sustatzen ditu, auto-sendotasuna eta eraldaketa soziala aldarri hartuta.^[1]

1. ↑ (Gaztelaniaz) «Definición de pedagogía crítica — Definicion.de» Definición.de (Noiz kontsultatua: 2018-03-29).